Psikolojim mi müsaitti, havadan mı yoksa başka bir sebep mi bilemiyorum, yakaladı ve dağıttı beni bu hikâye. Yaşıma başıma bakmadan yanaklarıma yol yaptığını hissettim göz pınarlarımdan taşıp gelen tuzlu suyun.
Dostoyevski, hayranlıkla okumaya devam ediyorum kitaplarını. Hatta o raddeye ulaştı ki beğenim, birisi bana Dostoyevski şuraya pazar listesi yazmış dese onu bile okumak isterim.
Kısa bir hikâye bu. Ama yüreğine dokunuyor insanın. Hemen bitti. Neden bu kadar kısaydı ki(?)!
Adında da geçtiği gibi, bir hırsızlık öyküsüdür. Aslında çok şaşırtıcı ya da ters köşe yapan bir kitap değil. Fakat yazan bir usta. Beklentisi yüksek olan insanları bile mutlaka kitabın bir yerinden sonra yakalar ve göz göre göre yüreğine kurşunu sıkar. Öldürmez de. Fakat hatırladığınızda o hikâyeyi, kurşunun hala orada olduğunu hissedersiniz.
Çok keyifliydi. Yanında peçete, mendil veya benzeri bir şeyler bulundurmanın unutulmamasını tavsiye ederek, keyifli okumalar diliyorum.